Sen

Uzun zaman olmuş… Bir köşede kalmışsın sen. Korkma, bak, tozunu silkelesen altından pespembe çıkacak ellerin yeniden.

Saklamışsın köşelere. Saklamışsın da unutamamışsın. Sen boşverdikçe, o seni dinlememiş inceden. Kendi bildiğini okumuş yine. Yürek bu tutamazsın ya. Kapılarını açınca fırlayıvermiş kilitlendiği yerinden.

Sonra susmuşsun. Susun demişsin gözlerine de. Bir bulutla örtüvermişsin üzerlerini. Ellerin gidiyorken, yüreğin duramıyorken, durur mu onlar da, buğulanıvermişler birden.

Saçların dayanamamış en son. Sen onları sımsıkı kapattıkça, acımışlar bilmeden. Uçuvermişler rüzgarda, kapılıp gitmez mi onlar da senin her yerin bunca giderken…

Sen…

Güzel gözlüm, güzel yüzlüm. Tatlı dillim, ince ellim. Kocaman yüreklim. Korkma e mi?

Sen, kendini seversen, sen olacaksın yeniden…